Met zijn handen in de zakken van zijn oranje werkjas kijkt een man door het hek naar onze woningen in aanbouw. Enigszins verveeld lijkt het. Of als een klein moment om de sleur uit zijn werk te houden. Zojuist heeft hij een lading beton helpen afleveren voor de vloeren van de woningen die achter ons ‘dorp’ in aanbouw zijn. Het is onmiskenbaar, onze huizen van hout zien er toch echt anders uit dan die uit standaard beton en bakstenen bestaan. Veel verder dan de buitenkant zal zijn blik niet komen, de zwarte zeilen die de nog onafgewerkte gevel beschermen tegen de overvloedige regen van de laatste tijd, ontnemen hem het zicht naar binnen. Zo dadelijk arriveert alweer de volgende vrachtwagen met opnieuw een lading die in stalen trechters naar boven getakeld zal worden.
Klein Oers ligt als vreemde eend in de bijt ingeklemd tussen nieuwbouwhuizen van het bekende recept. Aan de achterkant een hele wijk, rij aan rij en aan de voorkant, langs de Eindhovensebaan staan villa’s, de een nog groter dan de andere. Daarachter verschijnen binnenkort woningen die vorig jaar nog aangeprezen werden met ‘wonen in het bos’. Maar helaas heeft dat bos er juist deels voor moeten wijken. De rozenkweker die we als buur hebben kweekt zijn bloemen keurig netjes biologisch, geen gif maar insecten in de kassen beschermen zijn gewas. Dat maakt blij. Desondanks heeft ook hij gretig gebruik van gemaakt van het onverwoestbaar geachte grind-zand-cementmengsel. Zijn huis is er uiteraard van gebouwd evenals de bedrijfsgebouwen die voor de kassen staan. En ook de parkeer- en losplaats is een flinke betonnen vlakte waar menigeen van ons best wel wat tegels van zou willen ‘wippen’.
De cementindustrie is wereldwijd verantwoordelijk voor circa 8% van alle CO2-uitstoot. Een getal dat vraagtekens op zou moeten roepen maar zou het iemand hier in Veldhoven iets interesseren? De meeste inwoners waarschijnlijk niet, de ene woning in deze exploderende ASML-stad is nog groter dan de andere en allemaal zijn ze gemaakt van beton, glas en baksteen. De verkiezingsuitslag stemt ook al niet hoopvol. In de gemeente Veldhoven is de PVV de grootste partij geworden, op de hielen gezeten door de VVD met enkele procenten minder. Een rechtsere stad is bijna niet denkbaar en daar zitten wij dan als ecodorpers middenin. Je zou het ongemakkelijk kunnen noemen, we vormen inmiddels een hechte groep mensen met een gedeelde interesse in ecologisch leven en wonen. Soms vraag je jezelf dan ook wel eens af wat we hier in hemelsnaam eigenlijk doen? Wonen middenin de natuur met een mooie permacultuurtuin of voedselbos, offgrid als het even kan, dat klinkt fijn en dat is het natuurlijk ook. In plaats daarvan zitten we met veertig huishoudens op een relatief klein stuk grond met hopelijk straks een leuke binnentuin maar daar heb je het dan wel mee gehad. En toch is er iets dat zegt dat we hier wél op de juiste plek zitten. Want is het niet zo dat als je je afzondert op een afgelegen plek in de natuur, niemand je ziet en niemand je opmerkt? Leven en wonen middenin de natuur is een mooi ideaal voor jezelf! Het credo van Klein Oers is toch anders, wij willen juist een inspiratiebron zijn voor anderen. Veertig biobased woningen met bijbehorende bewust levende mensen, maakt Veldhoven misschien weinig duurzamer. Hier midden tussen het conservatieve beton vallen we wel op! Op deze plek hebben we een waanzinnig mooie kans om de wereld te laten zien hoe het anders kan, duurzamer vooral! En dat werkt, het succes komt nu al naar ons toe! Inmiddels staan er al zo’n twintig groepen in de wacht tot er een plekje vrij komt voor een rondleiding. Helaas lukt het op de korte termijn niet om iedereen binnen te laten. Er staat nog een bouwhek rondom ons kavel waarbinnen hard gewerkt wordt maar straks heten we iedereen welkom. Voor een rondleiding, workshop in het dorpshuis of gewoon een kop koffie. De mensen uit de buurt, passanten van verder weg en zelfs een in oranje gestoken bouwvakker die beton is komen lossen is dan van harte welkom.
.